|
||
 |
||
| Imię i nazwisko | Cyprian Ksawery Gerard Walenty Norwid | |
| Data i miejsce urodzenia | 24 września 1821 Laskowo-Głuchy |
|
| Data i miejsce śmierci | 23 maja 1883 Paryż |
|
| Dziedzina sztuki | literatura, sztuki plastyczne | |
| Epoka | romantyzm, parnasizm | |
| Ważne dzieła | ||
 |
||
|
||
.jpg) |
||
 Topór |
||
| Rodzina | Norwid | |
| Ojciec | Jan Norwid | |
| Matka | Ludwika Zdzieborska | |
Cyprian Kamil Norwid, właściwie Cyprian Ksawery Gerard Walenty Norwid herbu Topór (ur. 24 września 1821 w Laskowie-Głuchach, zm. 23 maja1883 w Paryżu) – polski poeta, prozaik, dramatopisarz, eseista, grafik, rzeźbiarz, malarz i filozof.
Często uznawany za ostatniego z czterech najważniejszych polskich poetów romantycznych. Wielu historyków literatury uważa jednak taki pogląd za zbytnie uproszczenie, zaliczając jego twórczość raczej do klasycyzmu i parnasizmu.
Przeważającą część swojego życia spędził za granicą, głównie w Paryżu, żyjąc w nędzy i utrzymując się z prac dorywczych. Twórczość Norwida, trudna do zrozumienia dla jemu współczesnych, została zapomniana po jego śmierci. Został odkryty ponownie dopiero w okresie Młodej Polski głównie za sprawą Zenona Przesmyckiego-Miriama (po części również młodego Władysława Stanisława Reymonta[1]).